A New Season

 

Hoi allemaal,

Leuk dat jullie mijn blog lezen het is alweer een tijdje geleden sinds mijn laatste blog. In de tussentijd is er veel gebeurd, veel nieuwe veranderingen waar ik het een en ander over zal delen.

In me laatste blog vertelde ik over mijn reis terug naar Brazilië. Eerst een maand in Piaui en daarna terug naar Timoteo, waar ik een aantal jaren heb gewoond. En dat er heel veel veranderd was, onder andere het werk op Horeb. Als jullie dat nog niet gelezen hebben kunnen jullie dat terug lezen in mijn vorige blog. Ik ging met een open houding naar Brazilië (vorig jaar na mijn zendingsreis naar Kaapverdië ) en dacht misschien wil ik hier wel weer voor een langere tijd zijn maar misschien gaat het ook een andere kant op... Maar toen ik in Brazilië aankwam bleef ik denken aan de reis in Kaapverdië en het evangelisatiewerk met de kinderen wat ik daar toen heb gedaan in de wijk Portelinha. Me gedachten bleven terug gaan naar de plek en de kinderen waar we op een zaterdag gingen evangeliseren met de kerk vanuit Nederland, voor mij was dit een heel bijzonder moment. Ik ben er toen voor gaan bidden, en uiteindelijk besefte ik: dit is het moment.. Ik ga niet terug naar Nederland na Brazilië maar ik ga terug naar Kaapverdië. Iets wat ik al heel lang op mijn hart had om te doen, maar in mijn hoofd was dit iets voor de verdere toekomst. Aan de ene kant wist ik dit is het moment, maar de andere kant voelde ik me er nog niet 100% klaar voor. De 3 maanden in Brazilië was een hele fijne tijd, omdat ik in 2021 ineens terug moest naar Nederland en daarna door omstandigheden niet meer terug kon. Het was heel erg fijn om het te kunnen afsluiten en voor te bereiden voor deze nieuwe stap. Het is mooi om achteraf te kunnen zien hoe soms tegen onze wil in sommige deuren sluiten maar er ook weer andere deuren open gaan. Ik heb veel geleerd in Brazilië, en heb veel ervaring op gedaan op Horeb met het kinderwerk. God heeft mij daar gevormd en voorbereid om uiteindelijk zelf iets te beginnen/ op te zetten in Kaapverdië. Hoe precies allemaal wist ik nog niet, maar de basis heb ik en dat is het belangrijkste.. Nadat mijn visum was verlopen van Brazillie ( ik had een toeristenvisum van 3 maanden) ben ik teruggegaan naar Kaapverdië.. Eerst een weekje bij me familie gebleven, het één ander voorbereid voor het kinderwerk en daarna naar het eiland São Vicente waar ik nu inmiddels alweer 4 maanden ben.

Elke zaterdag ochtend ga ik naar de wijk Portelinha een behoeftige wijk. En hou daar een kinderdienst wat bestaat uit: 

Een moment van zingen, christelijke liedjes, daarna vertel ik een Bijbelverhaal en kijken we wat we kunnen leren uit het verhaal. Daarna hebben we nog een andere activiteit zoals een Bijbeltekst leren, een quiz over het verhaal, spelletjes, knutselwerkjes. En we sluiten af met drinken en iets lekkers erbij: koekjes, cake of popcorn.

De eerste weken was het elke keer de wijk in om de kinderen op te halen, maar de afgelopen weken weten de kinderen dat ik kom en wachten zelfs om me. Ik vind het heel leuke en mooi om de enthousiasme van de kinderen te zien.

Sinds een aantal weken ben ik begonnen met een tweede groep op de vrijdag, hiervoor heb ik een plek gevonden. Dit is een soort van buurthuis waar ik gebruik van mag maken, elke vrijdag middag. Er zijn een aantal kinderen die vast komen maar dat zijn er nog niet genoeg. Dus daarom ga ik, voordat we beginnen de wijk in om kinderen uit te nodigen. 

De eerste paar weken vond ik het erg spannend, je vraagt je af slaat het aan ? Ik herinner me het eerste verhaal wat ik heb verteld begin Januari aan de eerste groep: de vermenigvuldiging van de 2 visjes en 5 broden. In de week dat ik mij aan het voorbereiden was op de eerste dienst voelde ik me heel erg klein en dacht: Wie ben ik om hier een verschil te kunnen maken ? Ik herinnerde me het verhaal waarvoor ik mij aan het voorbereiden was. Jezus die aan het onderwijzen was voor een menigte... bijna 5 duizend mensen die op een gegeven moment honger kregen... En daar was een jongentje die een lunch bij zich had van 2 visjes en 5 broden... dat is toch nooit genoeg? Jezus nam de lunch in zijn handen dankte ervoor en vervolgens toen de discipelen het brood uitdeelde was er genoeg voor de menigte.. iedereen kon eten wat ze wilde en uiteindelijk werden er zelfs manden opgehaald van de broden en visjes die overbleven...

Wat een mooie en bijzondere les, ik werd zelf weer even herinnerd dat als we dat kleine beetje wat we hebben in Zijn handen leggen.. Hij wonderen kan doen. Hij werkt juist heen door onze kwetsbaarheid... door onze dienstbaarheid... door onze overgave..

Kleine stapjes... voor de komende maanden wil ik gaan kijken naar een plek ( In de wijk waar ik nu het kinderwerk doe) die ik kan huren om de kinderen 2/3 dagen op te vangen doordeweeks. Voor meer nieuws, hou mijn blog in de gaten.

Bedankt iedereen die mij op een één of andere manier helpt en steunt !! Ik ben daar heel erg dankbaar voor 💓 May God bless you all !