Een rustige dag waarin ik lekker me dingen aan het doen ben, deze week is het
vakantie en hebben we geen semi internaat. Gisteren ben ik `verhuisd` naar een andere plek hierop het terrein. ik heb besloten deze week niet al te veel te doen en een beetje bij te komen van alles. Terwijl ik aan de telefoon was met een vriendin van Nederland klopte Netty op de deur en vroeg of ik meeging naar een huisbezoek van een gezin waarvan 2 kinderen bij ons op het semi internaat komen.. Over hoe lang gaan we weg vroeg ik ? Over 5 minuten zei ze, normaal hou ik er niet van om op het laatste moment te haasten, als ik nog niet klaar ben. Maar vorige keer  lukte het ook niet om mee te gaan naar dit gezin, en ik wilde graag de thuis situatie zien waar Max en Raysa wonen. Dit keer gingen we op bezoek omdat Raysa pas jarig was geweest. We vertrokken van het terrein om een personeelslid af te zetten in de wijk Cava Grande, en daar kocht  Netty ook meteen een chocoladecake en een fles frisdrank. Samen met Netty en Fernando zijn we op bezoek geweest bij dit gezin. Fernando is een jongen die van een andere stad komt, hier 10 uur vandaan(met de bus/auto) hij is hier ook,voor een  onbepaalde tijd en helpt op het semi internaat. Eenmaal aangekomen bij het huis van Max en Raysa, feliciteerde we Raysa en liepen we naar boven want ze wonen op een heuvel en gingen we naar binnen. Ze hebben nog een jonger broertje die niet bij ons op het semi internaat komt. Oma die naast haar kleinkinderen woont was aan het oppassen want de moeder was er niet waarschijnlijk was ze aan het werk.

Een heel klein huisje gemaakt van hout en deuren en als grond aangestampte aarde, 2 bedden voor moeder met haar drie kinderen. Dat is de leefsituatie waar deze drie kinderen wonen met hun moeder. We gingen op het bed zitten en na een tijdje gesproken te hebben, zongen we voor Raysa  haar verjaardag, na het zingen hebben we met z'n alle een lekkere stuk chocolade cake gegeten. Raysa kreeg ook nog een cadeautje, daarna vroeg Netty of ze een gebed mocht doen voor Raysa. Ik zeg het vaker, en het is iets wat ik ook mezelf altijd zal blijven herinneren. Het zijn  de kleine dingen die we kunnen doen die zon groot verschil  maken. We bleven nog wat langer zitten...terwijl ik op een gegeven moment half in me eigen gedachten was en half aan het luisteren was waar de andere het over hadden las ik een briefje dat op de kast was geplakt  met "regels". Een briefje waar Raysa onder andere op had geschreven: het huis opgeruimd houden, God liefhebben, bidden voor het eten en nog een aantal andere dingen. Ik werd ontroerd door dit bezoek, en ervaarde weer een bevestiging van: dit is de reden dat ik hier ben.







Reacties

Populaire posts van deze blog

Ik ben alweer een tijdje in Brazilië maar daar is mijn reis niet begonnen...

A New Season

niet wetende dat ik de volgende ochtend wakker zou worden en het volgende bericht zou zien staan op mijn telefoon: Uw vlucht is geannuleerd.