Het aftellen is begonnen, over twee maanden ga ik naar Nederland voor 2 maanden, maar eerst nog een blog over de laatste nieuwtjes van de afgelopen maanden.

Lieve vrienden, sorry dat ik zo lang op me heb laten wachten met een nieuwe blog, maar hier is hij dan.

In juli ben ik na 10 jaar naar Kaapverdië geweest, ik heb daar mijn familie bezocht en het was heel fijn om daar weer te zijn na zo´n lange tijd. Ook mijn vader en mijn broers gingen in diezelfde periode naar Kaapverdië en heb ik hun ook gezien na een jaar. Ik heb daar  in een kerk mijn getuigenis mogen geven, wat voor mij heel bijzonder was want de laatste keer dat ik daar was 10 jaar geleden, was ik nog geen christen ik sprak ook geen portugees, dus voor mij om daar weer te zijn na een lange tijd en te vertellen wat God heeft gedaan in mij leven was heel bijzonder.

Voordat ik naar Kaapverdië ging, leek het me leuk om daar ook een project te bezoeken. Toen ik begin dit jaar bezig was met de cursus die ik heb gevolgd hoorde ik van iemand die ons lesgaf dat er een jongen uit Kaapverdië samen met zijn vrouw dezelfde cursus hadden gevolgd, en nu samen een project hebben op Kaapverdië. Toevallig kwam ik dat zelfde project een keer tegen op youtube een tijd daarvoor, en wilde ik contact met hun opnemen. Uiteindelijk heb ik het nr gekregen van die vrouw van de cursus en heb zo contact met hen opgenomen. Ik heb hun bezocht maar ik had graag wat meer willen zien van hun project. Hun werken ook met kinderen maar ik heb  helaas niet het kinderwerk van hun kunnen zien want in de periode dat ik daar was, was het daar vakantie en hadden daardoor een aangepast programma. Ze wonen op een ander eiland dan waar mijn vader vandaan komt, ik was daar op een dag dat die jongen  ging evangeliseren in een gevangenis. Ik had met hem afgesproken bij de gevangenis, en eenmaal daar aangekomen waren er meerdere mensen ook van het buitenland, we waren uiteindelijk met een groep naar binnen gegaan en hebben geëvangeliseerd. Een ieder gaf kort zijn getuigenis, we hebben een aantal liedjes gezongen en daarna gaf iemand een korte preek. Een jongen die zelf in het verleden ook vast heeft gezeten, en uiteindelijk compleet veranderd is door God. Alle gevangenen kregen een Bijbel die er nog geen een hadden en een aantal verzorgings producten. Het is niet heel makkelijk als in Nederland of  Brazilië om  om aan een Bijbel te komen in Kaapverdië. 

Het thema van de afgelopen weken ging over de waarde van de Bijbel. 

Ik heb een waargebeurd verhaal verteld over Mary Jones: Mary Jones was al op jonge leeftijd geïnteresseerd in God. Als ze met haar ouders naar de kerk ging luisterde ze altijd heel erg aandachtig. Ze wilde zelf heel erg graag een Bijbel hebben. Maar waar zei woonde was het niet makkelijk om een Bijbel te krijgen en de Bijbels waren heel erg duur. Uiteindelijk spaart ze 6 jaar voor een Bijbel en als ze uiteindelijk het geld bij elkaar heeft loopt ze 40 km naar een andere stad voor een Bijbel. Mary Jones had op jonge leeftijd al ontdekt dat de Bijbel een onschatbare waarde heeft.

Stichting Horeb was voor jaren een kindertehuis maar sinds 2 jaar is dit veranderd, en worden nu 3 dagen in de week kinderen opgevangen. Maaar de deuren van Netty staan altijd open voor mensen/kinderen die hulp nodig hebben. In de tijd dat ik hier nu ben heb ik gemerkt dat er altijd mensen komen en gaan. Netty heeft zelf ook veel kinderen opgevoed en vele van hen ziet zij dan ook als haar eigen kinderen , omdat ze al vanaf jonge leeftijd voor hun heeft gezorgd. Dit jaar zijn twee van haar dochters de deur uit gegaan, de ene is met haar zoon naar een andere staat vertrokken, en de andere had een baan gevonden dus is zei met haar dochterje samen gaan wonen.

Sinds een aantal maanden woont er bij ons een zwangere moeder met 3 haar 3 dochtertjes, het ging een lange tijd niet goed met haar en wilde een einde aan haar leven maken. Wij hebben hier veel voor haar gebeden, en Netty en Suzanne hebben haar ook veel opgevangen met gesprekken. Ik ben  voordat zei hier kwam wonen een aantal keer met Netty bij haar thuis op bezoek geweest. Ik begrijp heel goed dat het in zo'n wijk waar ze woonde moeilijk is om je leven te verbeteren. Nu woont ze dus sinds een aantal maanden bij ons op het project en als ze bevallen is dan gaat ze in een betere wijk wonen. Ze heeft ook haar leven aan Jezus gegeven, dat is een hele getuigenis want ze heeft een heel verleden achter zich. Hierin zie je heel goed wat gebed en het helpen/ondersteunen van mensen kan doen.

Begin september zijn Bernard en Suzanne naar Nederland gegaan voor 6 weken, hun wonen al een aantal jaren hier op het project. Ze hebben veel verantwoordelijkheid en taken op zich, dus nu hun weg waren moesten hun taken verdeeld worden. Suzanne geeft altijd op de woensdagen knutselles, en zo heb ik die lessen overgenomen in de weken dat ze wegwaren.

Een heel lief en altijd heel vrolijke meisje : Isabella, je ziet haar hier met mij op de foto rechtsboven. Ze werd ziek, ze had een longontsteking. Maar het was ineens heel ernstig, ik was bij haar op bezoek gegaan in het ziekenhuis op een zaterdag, ze was heel erg verdrietig en had veel pijn. Meestal mag je al na een aantal dagen uit het ziekenhuis met een longontsteking. Maar bij haar ging het anders, ik sprak haar moeder een aantal dagen nadat ik langs was geweest bij haar en toen vertelde ze dat Isabella die zaterdag dat ik langs was geweest bijna was overleden. Uiteindelijk was ze overgeplaatst naar een ander ziekenhuis en werd ze geopereerd, het was afwachten of ze het wel zou overleven. God zij dank gaat het beter met haar en is ze ook al uit het ziekenhuis. Ze mag nog niet naar school en komt ook nog niet op het semi internaat totdat ze volledig hersteld is. Maar het was echt even schrikken omdat we niet wisten  of ze het wel zou halen. Ik wil de mensen uit mijn moeders kerk heel erg bedanken voor de gebeden voor haar.

De afgelopen twee weken hadden we geen semi- internaat. Bernard en Suzanne  waren er niet en omdat Netty ook op reis ging, ging 1 week van het semi internaat niet door. En de andere week was het hier kinderweek. Zoals we moeder en Vaderdag kennen, hebben ze hier ook een kinderdag en een kinderweek. Vooral (wat ik heb gezien) wordt het uitgebeid gevierd in de kerk. Met presentaties cadeautjes etc. In die 2 weken dat er geen semi internaat was, heb ik iemand bezocht die ik begin dit jaar had leren kennen op de cursus die ik heb gevolgd. Zij woont in een stad 4 uur hiervandaan vanaf waar ik woon. Het is grappig hoe je hier 4 uur in de bus zit en nog steeds in de zelfde staat bent, en als je in Nederland 4 uur in de auto zit kan je al in België of Duitsland zijn . Het is echt bizar hoe groot Brazillie is. Ik ben een weekje bij die vriendin gebleven en haar geholpen met een  training die zij gaf in een kerk. Ik heb daar ik het kort mijn getuigenis verteld, hoe ik terecht ben gekomen in Brazilie en wat mijn motivatie is voor het werk wat ik doe. 

Binnenkort naar Nederland.

Over twee maanden is het zover en dan ga ik na anderhalf jaar weer naar Nederland. Het lijkt soms alsof de tijd stil heeft gestaan sinds ik naar Brazilië ben vertrokken, het is alweer bijna anderhalf jaar geleden. Ik heb er heel veel zin in en zie er naar uit jullie te zien !!