Lieve mensen,
het is al een tijd geleden dat ik iets heb geschreven veel te lang geleden eigenlijk. Ik had het al veel eerder willen doen, maar op een of andere manier lukte het me niet, ik kwam er niet toe en was er nog niet klaar voor. De meeste mensen weten dat ik nu alweer een tijd in Nederland ben. In me laatste blog vertelde ik dat ik naar Kaapverdië zou gaan en dat het de bedoeling was om daar 3 maanden te verblijven om vervolgens weer terug te gaan naar Brazilië. Ik moest Brazilië uit voor in ieder geval 3 maanden omdat het toen niet was gelukt om mijn visum te verlengen. Dus daardoor had ik het plan om 3 maanden naar Kaapverdië te gaan, helaas kreeg ik de dag dat ik vertrok naar Kaapverdië een telefoontje dat het niet goed ging met mijn moeder. Ze hadden een vlek gevonden op haar longen en het zag er niet goed uit. Ik ben toen naar Kaapverdië gegaan en hield contact met me familie, uiteindelijk bleek het longkanker te zijn. Na een aantal weken, toen mijn moeder haar tweede chemo inging heb ik besloten om naar Nederland te gaan om er voor haar te zijn. Na haar behandelingen heeft ze eind Januari een scan gemaakt en die zag er God zij dank goed uit. Nu moet ze om de 3 maanden terug blijven komen voor controle, ook haar laatste foto zag er goed uit.
Ik ben natuurlijk heel blij dat het goed is gekomen met mijn moeder, en dat ze nu herstellende is. Zoals we weten kan het leven soms een onverwachte wending nemen, en dat is ook de reden waarom het even geduurd heeft dat ik wat van me heb laten horen.
Ik wou eigenlijk een paar maanden in Nederland blijven, en daarna weer terug gaan naar Brazilië. Vanuit Brazilië waren Netty en ik al heel lang bezig met mijn visum, en op een gegeven dacht ik misschien is het makkelijker om hier me visum aan te vragen want ik ben nu in Nederland, maar dan begin je wel helemaal bij 0 in het proces. Dus ik weer aan de slag gegaan met me visum, tot ik een aantal weken toch merkte dat het niet de tijd is om terug te gaan. Ook door een aantal persoonlijke omstandigheden, het is zeker niet dat ik niet wil terug gaan. Want ik mis Brazilië, Horeb (de stichting), en de kinderen echt heel erg. Ook nu ik weer (tijdelijk) of voor hoe lang het mag duren in Nederland ben, kijk ik terug naar de periode in Brazilië en ben ik zo dankbaar en voel ik me zo gezegend voor de jaren dat ik in Brazilië heb gewoond. Ik heb zoveel mooie dingen mogen zien en meemaken, de ervaringen die ik heb opgedaan had ik voor geen goud willen missen. Om eerlijk te zijn vind ik het 3x niks het “normale” leventje werken etc. Het zendingswerk geeft echt heel veel voldoening. Maar ondanks alles leer ik dat ik God kan vertrouwen ook in deze periode, en dat Hij alles laat meewerken ten goede ook al kunnen we het niet altijd op het moment zelf zien.
Veel liefs en tot de volgende blog
💓
Vertrouw op de Heere met heel je hart, en steun op je eigen inzicht niet. Ken Hem in al je wegen, dan zal Hij je paden rechtmaken.
Spreuken 3:5-6
Reacties
Een reactie posten